ยอมรับเถอะว่า เวลาที่คุณเริ่มสงสัยว่างานที่กำลังทำอยู่ บริษัทที่กำลังสแกนนิ้วเข้างาน มันตอบโจทย์ชีวิตคุณหรือเปล่า...คุณมักจะพึ่งพาหมอดู เรื่องนี้เป็นสิทธิส่วนบุคคลก็ว่ากันไป

       แต่คุณรู้ไหมว่า มีวิธีการที่เป๊ะกว่าไพ่ยิบซีทั้งสำรับ ปังกว่ากราฟชีวิตที่เขียนขยุกขยุย นั่นก็คือ สัญชาตญาณของคุณเอง นี่ไม่ใช่แบบสอบถามจากสถาบันวิจัยระดับโลก แต่เป็นแบบสอบถามใจคุณ สำหรับคนที่กำลังสงสัยตงิด ๆ หรือสงสัยรุนแรงในชีวิตงานว่ามัน’ใช่’หรือไม่ ไม่ต้องคว้ากระดาษและปากกามาติ๊ก แค่อ่าน แล้วถ้ามันติ๊กแรง ๆ กลางใจคุณ ก็ให้นับเป็นหนึ่งคะแนน
เอ้า...เริ่ม
คุณเป็นอย่างนี้บ้างไหม... 

วันศุกร์(โคตร)หฤหรรษ์ วันจันทร์สุดๆของความอับเฉา อาการมันมา เช้าวันจันทร์เริ่มต้นพร้อม ๆ กับความเซ็งที่ทำงานหรืองานที่ทำ บางคนเป็นเอามากถึงกับลาป่วยเอาเสียดื้อ ๆ ครั้นฝืนใจไปทำงาน ก็ซังกะตาย จนเย็นวันศุกร์นั่นแหล่ะถึงจะคึกคักอีกครั้ง

แค่แปดชั่วโมงในที่ทำงาน ยาวนานราวกับสามพันปีแสง ทุกวินาทีที่ผ่านไปคือความจดจ่อ เปล๊า ไม่ได้จดจ่อกับงานตรงหน้า แต่หมกมุ่นว่าเมื่อไรจะเลิกงานเสียที เลิกงานปุ๊บติดปีกบินปั๊บ ทำตัวประหนึ่งผู้ต้องขังได้รับอิสรภาพยังไงยังงั้น

ห้องดับจิตหรือออฟฟิศกันแน่...ฉันไม่แน่ใจ นอกเหนือไปจากที่มันไกลบ้าน ใช้เวลาเดินทางอย่างกับจากกรุงเทพฯไปเชียงใหม่ มองไปทางไหน ออฟฟิศนี้ก็ไม่เจริญหูเจริญตา คนก็แก่ โต๊ะก็เก่า ร้ายสุดก็คือ บรรยากาศไม่มีชีวิตชีวา ไม่บิ๊ลด์แรงบันดาลใจเล้ย

นี่ฉันนั่งทำงานในห้องมืดหรือไร ทำไมไม่มีไฟจะทำอะไรสักนิด จะนั่ง จะยืน จะเดิน จะประชุม ก็เหมือนโดนวางยาเบื่อ มันเบื่อไปเสียหมดทุกสิ่งอัน เบื่อกว่านี้ก็เป็นโรคซึมเศร้าละ 

ทำทุกอย่างเหมือนถูกป้อนโปรแกรม ไม่มี passion ในการลงมือ ทำทุกงานที่ได้รับมอบหมายตามมาตรฐานของตัวเอง ทำได้ แต่ทำเหมือนหุ่นยนต์ ไม่เคยใส่ชีวิตจิตใจไปในเนื้องาน

เค้าจ้างฉันถูกไปหรือเปล่า ตอนแรกที่รับเข้ามา เงินเดือนก็ดูโอเคแหล่ะ แต่ทำๆ ไป เอิ่ม ‘ไมงานมันเยอะจังแว้ งานเยอะไม่พอ ทุกงานมีปัญหาให้แก้ล้วน ทำขนาดนี้ เงินเดือนต้องระดับซีอีโอซะละมั้ง...ถึงจะคุ้ม

ยุทธการสกัดดาวรุ่ง ก็รู้แต่แรกแล้วแหล่ะว่า ที่นี่ผู้อาวุโสเย้อออเยอะ ก็นึกว่าเยอะแค่จำนวน ผิดครับ แต่ละท่านล้วนเยอะ เยอะทั้งเรื่อง เยอะทั้งอีโก้ เยอะทั้งการเมือง แล้วผู้เยาว์อย่างฉันจะไปต่ออีท่าไหนดี

เริ่มใช้เวลากับเว็บหรือแอปหางานหนักขึ้น ๆ เปิดหน้อจอคอมพ์ขึ้นมาแต่ละครั้ง หรือหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาแต่ละคราว หนีไม่พ้นเข้าไปเช็คเว็บหางานว่าที่ไหนรับคนบ้าง มีตำแหน่งงานที่ตอบโจทย์หรือเปล่า
อ่านจนมาถึงบรรทัดนี้แล้ว ถ้าหัวใจคุณกระตุกแปล๊บ ๆ แม้แต่ข้อเดียว เราว่า...
คุณต้องย้อนถามตัวเองว่า ในแต่ละข้อคนอื่นหรือตัวเองที่เป็นสาเหตุ
แต่ถ้าคุณนั่งยัน นอนยัน ยืนยันว่า มันเป็นปัจจัยภายนอกที่แก้จากตัวคุณไม่ได้ เราว่า...
ก็สมควรแก่เวลาที่จะต้องมองหาอะไรใหม่ จะงานสายใหม่ งานตำแหน่งใหม่ หรืองานแบบเดิมในที่ใหม่...เสียแล้ว
#jobmyway #ไปถูกทางงานถูกใจ #หางานใหม่

TAGS : บทความผู้หางาน , jobmyway , งานที่ใช่ , หมอดู